دوره 18، شماره 2 - ( 6-1404 )
جلد 18 شماره 2 صفحات 316-297 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khosravani F, Abbasi E, Choobchian S. A Study on the behavioral pattern of sustainable municipal food waste management in Tehran. ijhe 2025; 18 (2) :297-316
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-7027-fa.html
URL: http://ijhe.tums.ac.ir/article-1-7027-fa.html
خسروانی فرهاد، عباسی عنایت، چوبچیان شهلا. مطالعه الگوی رفتار مدیریت پایدار پسماندهای غذایی خانگی در شهر تهران. سلامت و محیط زیست. 1404; 18 (2) :297-316
فرهاد خسروانی1 
، عنایت عباسی*2 ، شهلا چوبچیان3
، عنایت عباسی*2 ، شهلا چوبچیان3
1- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران و گروه خدمات شهری و محیط زیست، مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، تهران، ایران
2- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ،enayat.abbasi@modares.ac.ir
3- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ،
3- گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (611 مشاهده)
زمینه و هدف: اگرچه پیشزمینه افزایش پسماندهای غذایی چالشهای فرهنگی و آموزشی است، لیکن مشارکت عمومی در مدیریت اصولی پسماندهای غذایی نقشی حیاتی دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی ضرورت و نقش مشارکت شهروندی و طراحی مدل رفتار مدیریت پایدار پسماندهای غذایی خانگی در شهر تهران است.
روش بررسی: مطالعه حاضر به لحاظ پارادایم کمی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری، شامل 2/239/907 خانوار شهر تهران بودند که از این تعداد 384 خانوار با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محققساخته بود که روایی محتوایی و ظاهری آن توسط پانلی از اساتید ترویج و آموزش کشاورزی و صاحبنظران حوزه پسماند مورد تأیید قرار گرفت. مقدار پایایی آلفای کرونباخ (0/78 تا 0/92) نشان از پایایی ابزار تحقیق بود. به منظور تعیین قدرت متغیرهای مستقل در پیشگویی متغیر وابسته تحقیق، از تحلیل مسیر با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری و نرمافزار لیزرل استفاده شد.
یافتهها: مطابق با نتایج حاصل از تحلیل مسیر و آماره R2، متغیرهای نیت شهروندان درخصوص مدیریت پایدار پسماندهای غذایی، نگرش زیست محیطی، آگاهی و دانش زیست محیطی، دلبستگی مکانی، رضایتمندی و اعتماد اجتماعی شهروندان در مجموع توانستند 67 درصد از تغییرات واریانس رفتار مشارکتی شهروندان در مدیریت پایدار پسماندهای غذایی را تبیین کنند.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که آگاهی و نگرش محیطزیستی شهروندان نقش مهمی در مشارکت آنها در مدیریت پایدار پسماندهای غذایی دارد. بهعبارتدیگر، هرچه شهروندان اطلاعات بیشتری درباره پیامدهای محیطزیستی پسماندهای غذایی داشته باشند، تمایل آنها به همکاری و مشارکت در مدیریت بهینه پسماند افزایش مییابد. بنابراین، تدوین و اجرای برنامههای آموزشی مؤثر برای افزایش سطح آگاهی و بهبود نگرش محیطزیستی شهروندان، امری ضروری است که میتواند به بهبود رفتارهای مشارکتی در این حوزه کمک کند.
روش بررسی: مطالعه حاضر به لحاظ پارادایم کمی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری، شامل 2/239/907 خانوار شهر تهران بودند که از این تعداد 384 خانوار با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه محققساخته بود که روایی محتوایی و ظاهری آن توسط پانلی از اساتید ترویج و آموزش کشاورزی و صاحبنظران حوزه پسماند مورد تأیید قرار گرفت. مقدار پایایی آلفای کرونباخ (0/78 تا 0/92) نشان از پایایی ابزار تحقیق بود. به منظور تعیین قدرت متغیرهای مستقل در پیشگویی متغیر وابسته تحقیق، از تحلیل مسیر با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری و نرمافزار لیزرل استفاده شد.
یافتهها: مطابق با نتایج حاصل از تحلیل مسیر و آماره R2، متغیرهای نیت شهروندان درخصوص مدیریت پایدار پسماندهای غذایی، نگرش زیست محیطی، آگاهی و دانش زیست محیطی، دلبستگی مکانی، رضایتمندی و اعتماد اجتماعی شهروندان در مجموع توانستند 67 درصد از تغییرات واریانس رفتار مشارکتی شهروندان در مدیریت پایدار پسماندهای غذایی را تبیین کنند.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که آگاهی و نگرش محیطزیستی شهروندان نقش مهمی در مشارکت آنها در مدیریت پایدار پسماندهای غذایی دارد. بهعبارتدیگر، هرچه شهروندان اطلاعات بیشتری درباره پیامدهای محیطزیستی پسماندهای غذایی داشته باشند، تمایل آنها به همکاری و مشارکت در مدیریت بهینه پسماند افزایش مییابد. بنابراین، تدوین و اجرای برنامههای آموزشی مؤثر برای افزایش سطح آگاهی و بهبود نگرش محیطزیستی شهروندان، امری ضروری است که میتواند به بهبود رفتارهای مشارکتی در این حوزه کمک کند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
