زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی عصاره‌های آبی و اتانولی آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss) بر آسیب DNA لنفوسیت‌های انسان با استفاده از روش کامت، انجام شد.
روش بررسی: لنفوسیت‌های خون محیطی از ۱۶ داوطلب سالم جدا شد. سلول‌ها ابتدا با ۱۰۰ میکرومولار H۲O۲ و نیز عصاره‌های آبی و الکلی برگ آویشن با غلظت mg/mL ۲/۵ بطور جداگانه تیمار شدند. نهایتاً سلول‌ها در ترکیبی از H۲O۲ جهت ایجاد آسیب DNA با عصاره آبی و الکلی در دمای C۰ ۴ به مدت min ۳۰، انکوبه شدند. میزان مهاجرت DNA در سلول‌ها با استفاده از روش کامت اندازه گیری گردید و آسیب DNA به صورت سه شاخص: طول دنباله، درصد DNA در دنباله و اندازه حرکت دنباله بیان شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آسیب DNAلنفوسیت‌های در معرض عصاره اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی کمتر از لنفوسیت‌های تیمار شده با H۲O۲ بود. علاوه بر این، طول دم (µm) ۱/۶۲±۵/۴۸ در مقابل ۶/۹۰±۲۲/۸۲، درصد DNA در دم ۱/۵۵±۴/۵۶ در مقابل ۴/۵۵±۱۶/۰۰، و اندازه حرکت دم (µm) ۰/۱۱±۰/۲۸ در مقابل ۰/۸۳±۲/۳۳ بود (۰/۰۰۱ p <).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که عصاره‌های آبی و اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی قادر به حذف رادیکال‌های DPPH از طریق مکانیسم احتمالی فعالیت مهار رادیکال هستند. در نتیجه، عصاره اتانولی اثر بهتری نسبت به عصاره آبی آویشن شیرازی در جلوگیری از آسیب اکسیداتیو DNA به لنفوسیت‌های انسانی داشت.
