مجید کرمانی، مهدی فرزادکیا، علی اسرافیلی، یوسف دادبان شهامت، سودا فلاح جوکندان،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
زمینه و هدف: تخلیه فاضلاب صنایع حاوی کاتکول اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان و محیط زیست می گذارد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سمیت کاتکول قبل و بعد از فرایند اکسیداسیون پیشرفته (ازن زنی)، به وسیله آزمایشات آزمون زیستی توسط دافنیامگنا بود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی است که با روش آزمون زیستی دافنیامگنا، سمیت کاتکول در فرایند ازنزنی تعیین شد. ابتدا محلول استوک با غلظت mg/L ۲۵۰ و پس از آن ۱۰ نمونه که به ترتیب حاوی ۰ (شاهد)، ۰/۵، ۱، ۳، ۶، ۱۲، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد حجمی از محلول اولیه بودند، تهیه گردید. سپس نمونه های اولیه از محلول خروجی راکتور، در درصدهای حجمی مشابه تهیه شد. براساس روش استاندارد تعداد ۱۰ عدد نوزاد دافنیامگنا در نمونه ها اضافه و مشاهده نمونه ها بعد از ۲۴، ۴۸، ۷۲ و h ۹۶ انجام شد. در نهایت LC۵۰ و واحد سمیت (TU) با استفاده از آنالیز پروبیت (Probit Analysis) محاسبه گردید.
یافته‌ها: با توجه به نتایج، دافنیامگنا متاثر از سمیت کاتکول است LC۵۰ (۲۴ ساعته) پساب خام، ازmL/۱۰۰ mL ۱۳/۳۰ پس از min ۶۰ تصفیه بهmL/۱۰۰ mL ۳۰/۴ رسید و به تبع آن واحد سمیت نیز از ۷/۵۱ واحد (TU) به ۳/۲۹ واحد کاهش یافت و سمیت ۵۶ درصد تنزل پیدا کرد. درنهایت میزان سمیت پساب تصفیه شده در فرایند ازنزنی کاتکول کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: براساس آزمون زیستی، به نظر می‌رسد فرایند ازنزنی قادر است سمیت کاتکول را کاهش دهد. بنابراین میتوان از این فرایند بهعنوان یک گزینه برای تصفیه فاضلابهای حاوی کاتکول استفاده کرد.
