دوره 11، شماره 3 - ( 9-1397 )                   جلد 11 شماره 3 صفحات 350-337 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران ، farrar29@gmail.com
2- مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان بوشهر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بوشهر، ایران
3- بخش آنژیوگرافی، بیمارستان مرکز قلب، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی استان بوشهر، بوشهر، ایران
چکیده:   (2957 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از مناطق مهم و مناسب تکثیر سوسری آمریکایی (L.) Periplaneta americana، شبکه‌ فاضلاب‌رو شهری است. با توجه به هزینه‌های زیاد سم‌پاشی و آلودگی‌های زیست‌محیطی، این تحقیق با هدف بررسی میزان کارایی روش مدیریت تلفیقی سوسری آمریکایی در شهر بوشهر انجام شد.
روش بررسی: در این بررسی ابتدا تعدادی از حشرهکشهای رایج در آزمایشگاه با دوزهای متفاوت جهت بررسی میزان اثربخشی روی سوسری‌ها آزمایش شد و سپس سه تیمار شامل ترکیب حشره‎کش‎های سایپرمترین و دلتامترین با بوریک اسید، خاک دیاتومه و ژل سیلیکا جامد مورد ارزیابی قرار گرفت. در این راستا شبکه‌ فاضلاب‌رو بوشهر به ده منطقه تقسیم شد و سپس تعداد ده منهول به‌صورت تصادفی از هر منطقه انتخاب گردید. برای تعمیم نتایج به‌ کل شبکه از روش نمونه‌برداری تصادفی- خوشه‌ای استفاده شد و جهت محاسبه‌ درجه تاثیر حشرهکش از روش Henderson-Tilton استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مناطق نمونه‎برداری 100 درصد آلوده به سوسری آمریکایی است. حشرهکشهای مورد آزمایش در آزمایشگاه توانستند تا 92 درصد سوسری‌ها را پس از h 24 از بین ببرند، اما استفاده از آنها به‌تنهایی در منهول‌ها با گذشت زمان، باعث کاهش درصد تلفات شد. نتایج آزمون‌های آماری نشان داد که بیشترین کارایی مربوط به استفاده از ترکیبات ساخته شده بود به‌طوری‌ که تا 12 ماه پس از استفاده آنها، میزان مرگ ‌و میر بیش از 90 درصد بود.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که ترکیب   g50 شامل 5 درصد ژل سیلیکا، 35 درصد بوریک اسید، 60 درصد خاک دیاتومه به همراه محلول‌پاشی با حشره‌کش دلتامترین در هر منهول می‎تواند جمعیت سوسریها را تا پس از گذشت 12 ماه مهار نماید.
 
متن کامل [PDF 1695 kb]   (1426 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فاضلاب
دریافت: 1396/9/11 | پذیرش: 1397/8/14 | انتشار: 1397/9/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.