دوره 8، شماره 1 - ( 5-1394 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 96-89 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشجوی دکترای محیط زیست ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم تحقیقات ، تهران، ایران
2- استاد دانشکده بهداشت ، گروه بهداشت محیط ، دانشگاه علوم پزشکی تهران
3- استاد گروه محیط زیست و انرژی ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم تحقیقات ، تهران، ایران ، nourijafar@gmail.com
4- استاد گروه محیط زیست و انرژی ، دانشکده محیط زیست و انرژی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد علوم تحقیقات ، تهران، ایران
چکیده:   (6460 مشاهده)

زمینه و هدف: نیترات از جمله آنیون‌های موجود در آب است که به لحاظ بهداشت عمومی دارای اهمیت زیادی است. فعالیت های مختلف انسانی در کنار منابع طبیعی ناشی از انحلال کانی‌های حاوی این نمک در ورود آن به منابع آبی نقش بسزایی دارد. هدف این تحقیق بررسی کارایی حذف نیترات از محیط آبی توسط ستون حاوی پلی اکریلونیتریل پوشش داده شده با نانو ذرات اکسید آهن است. روش بررسی: پلی اکریلونیتریل عامل‌دار شده و پوشش داده شده با نانوذرات آهن سنتز گردید و بعنوان ماده جاذب درون ستونی شیشه‌ای ریخته شد. مخزن محلول نیترات در قسمت بالایی ستون تعبیه گردید. محلول نیترات (mg/L 100) از داخل مخزن توسط میکروست در دبی‌های 2، 5 و mg/L 7 وارد ستون شد و کارایی حذف مورد بررسی قرار گرفت. میزان جذب همچنین در حضور میزان متفاوت جاذب (ارتفاع‌های مختلف) 10،15و cm 20 مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که داده‌ها از فرمول توماس پیروی نموده و بر طبق آن نمودار نقطه شکست نیز ترسیم گردید. همچنین نتایج نشان داد ستون در دبی‌های پایین موثرتر عمل کرده است. هرچه میزان جریان افزایش یافته زمان نقطه شکست کم شده است. در ارتفاع‌های پایین‌تر از ستون بدلیل زمان کم جهت تماس نیترات با جاذب‌، نقطه شکست از 9 به h 4 کاهش یافت هنگامی‌که دبی ورودی از 2 به mL/min 7 افزایش یافت. نتیجه‌گیری: ستون حاوی جاذب در حذف نیترات موثر عمل کرد. در ارتفاعات بیشتری از ستون حذف بالاتر بود. داده‌ها از فرمول توماس تبعیت کردند. داده‌های حاصل از ستون جذب با رگرسیون لجستیک هماهنگی بالایی نشان دادند.

متن کامل [PDF 611 kb]   (2770 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: آب
دریافت: 1393/9/13 | پذیرش: 1394/5/6 | انتشار: 1394/5/6

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.